Ειλικρινής Αγάπη για τη Πατρίδα Vs Φτηνή Προπαγάνδα Λυσοφοβίας

2016-01-18 17:04

‘’Και μεμιάς των σοφών τα χαρτιά τα τυλίξανε πύρινες γλώσσες’’. Αυτός ο στίχος συνοψίζει και αντικατοπτρίζει πλήρως το σκηνικό αισιοδοξίας και παραπληροφόρησης που επιχειρούν να δημιουργήσουν ηγέτες, ιθύνοντες και λοιπά μέρη στη κατεχόμενη, μοιρασμένη αλλά παρ’ όλα αυτά τυφλωμένη Κύπρο του δικομματισμού. Ύποπτες, αθόρυβες και ανεπίσημες συμφωνίες οπισθοδρόμησης και υποβάθμισης της τουρκικής εισβολής, που σερβίρονται υπό το μανδύα ‘’των αμοιβαίων συμβιβασμών’’,που στολίζονται με τίτλους στα μέσα ενημέρωσης  όπως οι ‘’δύο ηγέτες μοιράζονται  κοινό όραμα για επανένωση’’ , ‘’ ότι απέχουμε ένα βήμα από τη λύση’’ και πως ’’οι διαφορές δεν είναι αγεφύρωτες’’…Και άλλα βαρύγδουπα λόγια που σε κάνουν να διερωτάσαι εάν στη Κύπρο έγινε εισβολή το 1974. Αν ισχύει ένα γελοίο, επινοητικό και ανιστόρητο σενάριο πως υπήρξαμε ανελέητοι και αχάριστοι υπονομευτές  της τουρκικής μειονότητας στο βασανισμένο και προδωμένο αυτό τόπο, όταν η Τουρκία σχεδόν ταυτόχρονα με την ίδρυση και λειτουργία της Κυπριακής δημοκρατίας προέβηκε στη πρώτη εισβολή και με συνοπτικές διαδικασίες κατεύθυνε ρομποτικά τις μαργιονέτες τις στους θήλακες.

Το Κυπριακό συζητείτε πλέον για να λυθεί με ένα μοντέλο ομοσπονδίας. Τι ομοσπονδίας όμως;  Χρόνια τώρα, ενδώσαμε στη Διζωνική-Δικοινωτική ομοσπονδία, κάτι που βάζει  σε σκέψεις πολλούς διανοητές από το διεθνή παράγοντα πως μήπως το ζήτημα είναι διακοινωτικό. Αυτό βέβαια γίνεται με την ευγενή και αλληλέγγυα χορηγία από τους  ‘’ευσεβείς’’ σάξονες-πλανητάρχες που απροκάλυπτα στηρίζουν τους ‘’διαπρεπείς γείτονες’’ μας.

Ο κύριος Ακκιντζί μας παρουσιάζεται  καθημερινά από τα λόμπυ του ψευτοφιλελευθερισμού ως το καλό παιδί, ενώ συγχρόνως μας έκανε γνωστό πολλάκις, ότι επιδιώκει την αναβάθμιση του ψευδοκράτους. Η μεθοδικότητα και η πονηριά που ακολουθεί ο τηλεκατευθυνόμενος απεσταλμένος του κυρίου Ερντογάν έγγυται  στη πάγεια ανυποχώρητη στάση της Τουρκίας επί γενικής βάσεως που έχει στα επεκτατικά της θέματα. Καθόλου δεν μας παραξενεύει, αντιθέτως μας υπενθυμίζει τις τακτικές που χρησιμοποιούνται διαχρονικά από τους απόγονους της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Αυτό που πραγματικά μας ξενίζει, προβληματίζει και μας κάνει να απορούμε είναι η αφελής και απερίσκεπτη στάση του προέδρου της ΚΔ που διακινδυνεύει με τη παρουσία του στο διεθνές οικονομικό φόρουμ του Νταβός, μέσα από μία πολυμερή συνάντηση να πραγματοποιήσει την επιθυμία του συνομιλητή του, κυρίου Μουσταφά Ακκιντζί.

Αλήθεια; Είμαστε όντως ‘’λυσοφοβικοί’’ και ‘’απορρηπτικοί’’ , ‘’οι πεσσιμιστές τις κακιάς ώρας’’;  Η προπαγάνδα αγαπητοί αναγνώστες στο τόπο μας διεκδικεί όσκαρ. Όχι μόνο Όσκαρ Μυθοπλασίας, αλλά και Όσκαρ Μάρκετινγκ! Πρώτον, γιατί ενώ μας πλασάρουν μία ειρηνική συμβίωση με τους συμπατριώτες μας Τουρκοκύπριους κάτω από τη σκεπή ενός σύγχρονου Ευρωπαικού κράτους, μας αφήνουν στην απόλυτη άγνοια και στο σκοταδισμό για πολλά σημεία του περιεχόμενου, με κυριότερο τα προαπαιτούμενα της πλευράς μας που είναι  από μηδαμινά εως ανύπαρκτα. Παραμύθια δυστυχώς, προιόν μιας εξιδανικευμένης κατάντιας , που θα φέρουν μια λύση εικονικά λειτουργική στα μέτρα της Τουρκίας, που αποτελεί  την αίσχιστη μορφή διχοτόμησης της πατρίδος μας  και διασφαλίζει την επικυριαρχία της Τουρκίας στηριζόμενη στις χωριστές εξουσίες που θα δωθούν στα δύο ισότιμα κρατικά μέρη. Δεύτερον, επαναφέροντας στη μνήμη μας τη καραμέλα του στάτους κβο και την επικείμενη μελλοντική ευημερία των νέων ανθρώπων η οποία αμφισβητείτε και απειλείτε μας καλούν να συνυπογράψουμε μια λύση που οι ίδιοι ακόμα δεν είδαμε.  Είμαστε νέοι ναι με όνειρα, φιλοδοξίες και ευελπιστώντας σε ένα καλύτερο κόσμο. Όμως δεν είμαστε ριψάσπιδες,ποταποί, αναξιοπρεπείς, ιερόσυλοι, ευτελείς και διεκδικούμε με πάθος το μεγαλύτερο των ιδανικών που είναι η απελευθέρωση της πατρίδος μας, έτσι όπως μας δίδαξαν με το αίμα τους οι ήρωές μας. Ο Αυξεντίου, ο νεαρότερος Παλληκαρίδης, ο Μάτσης, ο Ζάκος, ο Πατάτσος κ.α πολλοί που θα μπορούσαν με το δοξασμένο τους όνομα να κοσμούν παρεπιμπτόντως το όνομα του διεθνούς αερολιμένα της Λάρνακας! Δεν έχω σκοπό να γίνω μελό και να συγκινήσω, στο λύκειο όμως έμαθα κάτι που το συγκράτησα προσωπικά ως ευαγγέλιο μέσα στη καρδιά μου ‘’ Όσοι το χάλκεον χέρι βαρύ του φόβου αισθάνονται , ζυγό δουλείας ας έχωσι, θέλει αρετή και τόλμη η ελευθερία’’ έγραψε και ο σπουδαίος Ανδρέας Κάλβος. Κάτι που σημαίνει σε ελεύθερη ερμηνεία ‘’ Όσοι είναι δειλοί και αισθάνονται φόβο, τους αξίζει να μένουν δούλοι. Διότι, για να είναι κανείς ελεύθερος, πρέπει να έχει αρετή και τόλμη’’. Συνεπώς, όχι δε πουλιέται η Κύπρος, στο βωμό κανενός πολιτικού επιχειρηματία.

Για να είμαι πιο σαφής και συγκεκριμμένος όμως επί του θέματος θα ψιλαφίσω για χάρην στοχασμού τα βασικά προαπαιτούμενα μιας λύσης. Η κυβέρνηση έθεσε ως βασικές προυποθέσεις την αποχώρηση των 40 και πλέον χιλιάδων τουρκικών στρατευμάτων, τη κατάργηση των εγγυήσεων και την αναγνώριση του κράτους της ΚΔ ως ισότιμο μέλος της Ευρωπαικής Ένωσης. Μάλιστα. Σ’ αυτά η Τουρκία έδειξε με πράξεις της ότι είναι τουλάχιστον διαπραγματεύσιμη και διαθέσιμη προς συμφωνία; Αντιθέτως, δε μας έδειξε καμοία πρόθεση προς σύγκλιση και συντάυτιση με τα θέλω της εκάστοτε κυβερνήσεως. Μόνο από εμάς φίλοι και φίλες αναγνώστριες ζητούν ‘’γενναίους’’ συμβιβασμούς. Πρόκειτε όμως για συμβιβασμούς; ή για μία διαρκή προσπάθεια νομιμοποίησης των παράνομων τετελεσμένων και μιας δήθεν μετεξέλιξης που στην ουσία θα μας καθηστά ένα τουρκικό δορυφόρο;

Πέραν τούτου, είναι μόνο αυτά  ικανά ώστε να διασφαλίσουν μία βιώσιμη λύση; Ο εποικισμός οργιάζει και ο κύριος Ακκιντζί σύμφωνα με την εφημερίδα ‘’Αφρίκα’’ έρηξε στο τραπέζι των συνομιλιών την νομιμοποίηση άλλων 100.000 εποίκων με την υπογραφή της λύσης. Η επιτροπή για την πρωόθηση και τη προστασία των ανθρωπίνων δικαιωμάτων του ΟΗΕ διατύπωσε μέσα από επίσημη απόφαση στις 2/9/1987  (παράγραφος 3) την ανησυχία της για την πολιτική και την πρακτική εγκατάστασης εποίκων στα κατεχόμενα εδάφη της Κύπρου, χαρακτηριστικά έχει λεχθεί πως ‘’ αποτελεί ένα είδος αποικισμού και προσπάθεια αλλαγής με παράνομο τρόπο της δημογραφικής δομής της Κύπρου’’. Ουσιαστικά αναφέρεται στη προσπάθεια εθνονοθείας και εθνοκάθαρσης του Κυπριακού Ελληνισμού. Την ίδια ώρα που υπογράφουμε με κατεβασμένα τα χέρια την πολιτική ισότητα, κατ’ επέκταση κάτι που σημαίνει και εκ περιτρπής προεδρία, με όλα τα κακά που συνεπάγονται με μια τέτοια απόφαση. Συνυπολογίστε ότι η Συνθήκη τη Γενεύης, μέσα από το άρθρο 49 παράγραφος 6 απαγόρευσε τη δημογραφική χειραγώγηση από μία δύναμη κατοχής που είτε μεταφέρει τον πληθυσμό της στα κατεχόμενα εδάφη είτε τους επιτρέπει να εγκατασταθούν εκεί με τη θέλησή τους.

Η ιστορία μας διδάσκει  καθημερινώς και μεις αρνούμαστε να τη δούμε κατάματα. Η Τουρκία δεν έχει συμμορφωθεί σε καμοιά από τις διεθνείς κυρώσεις που τις έχουν επιβληθεί, όχι μόνο σχετικά με τη Κύπρο αλλά και σε πιο γενικό επίπεδο. Κατέχει αποδεδειγμένα διαχρονικά τη πρωτιά στη παραβίαση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και του διεθνές ανθρωπιστικού δικαίου. Δεν έχει αναγνωρίσει κανένα απολύτως έγκλημα πολέμου που έχει διαπράξει. Επίσης, το ΕΔΑΔ με απόφασή του στις 10/5/2001, καταδικάζει τη Τουρκία για σωρεία άρθρων της Ευρωπαϊκής Σύμβασης των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου. Αναλυτικά, το Δικαστήριο εντόπισε την ύπαρξη συνεχιζόμενης παραβίασης των δικαιωμάτων των Ελληνοκυπρίων αγνοουμένων προσώπων και των συγγενών αυτών, όπως αυτά απορρέουν από τα άρθρα 2 (δικαίωμα στη ζωή), 3 (απαγόρευση των βασανιστηρίων) και 5 (δικαίωμα στην προσωπική ελευθερία και ασφάλεια) της Ευρωπαϊκής Σύμβασης των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου. Επιπλέον, το Δικαστήριο κατέληξε στο συμπέρασμα και διαπίστωσε ότι υπήρξε παραβίαση των δικαιωμάτων των εκτοπισμένων προσώπων κατά παράβαση των άρθρων 8 (δικαίωμα σεβασμού της ιδιωτικής και οικογενειακής ζωής), 13 (δικαίωμα πραγματικής προσφυγής ενώπιον εθνικής αρχής) και του άρθρου 1 του Πρωτοκόλλου 1 της Σύμβασης (προστασία της ιδιοκτησίας). Επιπρόσθετα συμπαίρενε τη παραβίαση των άρθρων 3, 8, 9 (ελευθερία σκέψης, συνείδησης και θρησκείας), 10 (ελευθερία έκφρασης) και 13 της Σύμβασης και τα άρθρα 1 και 2 (δικαίωμα στην εκπαίδευση) του Πρωτοκόλλου 1.

Και αν όλα αυτά σας φαίνονται ακατανόητα και υπερβολικά, να σας θυμίσω ότι ο κεκαλυμμένος δικτάτωρ που ηγείτε της τουρκικής δημοκρατίας, με την δεδηλωμένη εμπιστοσύνη 30 εκατομμυρίων και πλεον ψηφοφόρων του, έχει φυλακίσει και σκοτώσει δεκάδες δημοσιογράφους, κατάργησε την ελευθερία της έκφρασης και του λόγου δηλαδή. Η γενοκτονία που συντελεί καθημερινά στο Βόρειο Ιράκ και στις ανατολικές τουρκικές επαρχίες είναι ανευ προηγουμένου γιατί σκότωσε τόσους πολλούς Κούρδους που η γενοκτονία των Ποντίων και των Αρμενίων σε λίγο θα μοιάζουν ασύγκριτες σχολιασμού.

Καμοιά τρομολαγνία. Ωμός ρεαλισμός. Ο κάθε νοήμων άνθρωπος ας βγάλει τα δικά του συμπεράσματα και ας αναλογιστεί τις ευθύνες του. Μια συνύπαρξη χωρίς τα δικά μας θέλω(4/5 της Κύπρου), υπομονεύει την ασφάλεια του νησιού και των νόμιμων κατοίκων του, εφόσον έχεις να κάνεις με μία πολεμοχαρής κατοχική δύναμη - Πρωταθλήτρια στην ασέβεια της ανθρώπινης υπόστασης.