To Μιλτρόνιο πόρισμα για τις ''Ψευδαισθήσεις'' των Παγκυπρίων!

2015-06-21 04:40

Περίμενα υπομονετικά να μιλήσουν όλοι, να ωριμάσουν οι συνθήκες,τα πνεύματα να οδηγηθούν στην πραότητα και κατάσταση διακοπών και να μοιραστώ και γω τις δικές μου σκέψεις για το φετινό θέμα της έκθεσης των παγκυπρίων εισαγωγικών εξετάσεων στα ΑΕΙ με τίτλο "Μέσα σε αυτό το παγκύπριο πλαίσιο που είναι κινούμενο και κλυδωνιζόμενο η πατρίδα μας παραμένει πάντα μια ιδιαιτερότητα. Έζησε πολλά αυτή την περίοδο, λίγα όμως φαίνεται να διδάχτηκε. Τα τελευταία χρόνια βιώνει, ωστόσο, μια ιστορική στιγμή της: Το τέλος των ψευδαισθήσεων."

Καταρχάς ο σκληρός δίσκος του μυαλού μου είναι προγραμματισμένος εδώ και χρόνια να ‘’κράζει’’ και να ρίχνει στο ειδώλιο του κατηγορουμένου το νοσηρό εκπαιδευτικό μας σύστημα το οποίο είναι απροκάλυπτα γνωσιοκεντρικό και εστιάζει στην ‘’ωμή και ρομποτική’’ απομνημόνευση εννοιών με σκοπό να κατευθύνει τους μαθητές σε ένα αποτέλεσμα προσωρινής καρποφορίας και ευχαρίστησης ώστε να καταφέρουν να επιτύχουν την βαθμολογία που στοχεύουν. Συνεπώς η βαθμολαγνία είναι εμφανής και δε φταίνε οι μαθητές γι’αυτό βεβαίως. Είναι δυνατόν να γράφω έκθεση ΙΔΕΩΝ και να μου είναι προκαθορισμένο το μοντέλο,το περιεχόμενο και ο σκελετός ιδεών που θα ακολουθήσω; Δεν έπρεπε να λέγεται έκθεση ιδεών αλλά ‘’Χαίδεμα αυτιών των ηθικών αυτουργών και συντηρητών του Κυπριακού εκπαιδευτικού συστήματος’’. Να ξέρετε κάνω μεγάλες προσπάθειες για να μην εκχιδαίσω τον μονόλογό μου ωστόσο για να είμαι πιο παραστατικός θα το πω έξω απ’ τα δόντια. Είμαστε άξιοι να μας πούνε γράψε ‘’Να φας ένα κουβά σκα**’’ και θα αριστεύσεις άξιον τέκνον μου και μεις σαν στρατολογημένα μηχανήματα, χωρίς συζήτηση θα το γράψουμε. Ίσως να είναι και μία έμμεσης μορφής λογοκρισία που σκοπό έχει να πλήξει κάποιους αδύνατους μαθητές οι οποίοι χωρίς ιδιαίτερο διάβασμα έχουν το τάλαντο της γραφής!

Ευκόλως εννοείται πως δεν είναι στην άμεση ευθύνη των καθηγητών να αναδιαμορφώσουν αυτό το σύστημα αλλά όσο μπορούν να μην το προωθούν και να το αναπαραγάγουν. Να στοχεύουν δηλαδή στη κρίτική σκέψη, την αντίληψη και την μοναδική σκοπιά του κάθε μαθητή. Κάποιοι όμως από αυτούς είναι έρμαια αυτού του απαράδεκτου και ζημιογόνου συστήματος, αφού στη προσπάθεια τους να κάνουν τη δουλειά τους ‘’καλά’’, χωρίς μεμψιμοιρίες και παράπονα των προισταμένων τους, παραμερίζουν τα όσα διδάχθηκαν στο πανεπιστήμιο για το πώς άνθησαν τα γράμματα και οι τέχνες επί διαφωτισμού, απ’ όπου προέρχεται και ο θησαυρός της έκφρασης που βασιλεύει στη ψυχή και το μυαλό του κάθε ξεχωριστού ανθρώπου.

Παρόλ’ αυτά ο καθένας θα μπορούσε να ισχυριστεί πως οι καθηγητές αποτελούν ‘’το νεκρό σώμα που πυροβολούν όλοι με τη μεγαλύτερη ευκολία. Μήπως να πάμε και στην αντίπερα όχθη-των παραπονεμένων γονιών που έσπευσαν να διαμαρτυρηθούν για τη τύχη των βλασταριών τους; Τι λέτε; Εγώ λέω να πάμε γιατί ήρθε η ώρα να φτάσω το μαχαίρι στο κόκκαλο. Βέβαια τα ελαφρυντικά τους είναι αρκετά, ξεκινώντας από ανησυχία για την έκβαση του μέλλοντος των σπλάχνων τους με δοκιμασμένες ‘’μπαγιάτικες’’ θα λεγα συνταγές καραμπινάτης παπαγαλίας μέχρι την κλασσική ατάκα του ότι κάνουν το κάνουν λόγω βαθιάς γνώσης της σκληρής και άχαρης αντιμετώπισης που θα τύχουν τα παιδιά τους. Το ενοχλητικό της υπόθεσης ‘’γονείς’’ είναι η αντίφαση που υφίσταται το εν λόγω ζήτημα.

-‘’Εγώ ποτέ μου δεν είπα στο γιο/κόρη μου να παπαγαλήσει και να αποστηθήσει ολάκαιρα κείμενα’’ λένε κάποιοι γονείς εκτός πραγματικότητας.

Και θα τους απαντήσω εγώ:

- Στα ιδιαίτερα που τον/την στέλνεις τι μαθαίνει; Να εξελίσσει το κριτήριο και τη δημιουργικότητα του; Ωραία, αν θέλετε να αυτό-παραμυθιάζεσται αποτελεί δικό σας πρόβλημα!

Εν τέλει,θα μιλήσω για το θέμα. Το κλυδωνιζόμενο πλαίσιο και το τέλος των ψευδαισθήσεων είναι οι δύο φράσεις που έκαναν ιδιαίτερη εντύπωση (και πώς να μην κάνουν στους ευτραφείς παπαγάλους που ασυγκίνητα μεγαλώνει το σχολείο του 21^ου αιώνα) Φίλτατοι θεματοθέτες μάλλον εσείς ζείτε σε ψευδαισθήσεις γιατί πιστεύεται πως μαθητές που φοβούνται να πουν την άποψη τους και να υπερθεματίσουν με δικές τους ιδέες σε μια έκθεση (ελοχεύοντας ο κίνδυνος να χάσουν 1 μονάδα) θα γράψουν σε 1-1μισι ώρα για κάτι που δεν έχουν διαβάσει ποτέ τους στη παγκυπρίου φήμης ΚΚΕΤΤΑΠΑ που αποτελεί μοναδικό σωσσίβιο στο φτωχότατο λεξιλόγιο τους. Γιατί φτωχότατο; Γιατί δεν κάθησες ποτέ να ασχοληθείς καθόλη τη διάρκεια της εκπαίδευσης τους να τους μάθεις λίγη ΔΙΑΤΥΠΩΣΗ, που κακά τα ψέματα στη Κύπρο λόγω διαλέκτου αντιμετωπίζουμε σοβαρότατο πρόβλημα διατύπωσης των σκέψεων μας. Κατά συνέπεια το πλαίσιο αποσταθεροποίησης που βρίσκεται η Κύπρος και οικονομικά αλλά και κοινωνικά στο μυαλό του μαθητή μεταφράζεται ως ‘’Ο θεματοθέτης κάνει χρήση σκληρών ναρκωτικών πληκτρολογώντας μιας πρώιμης μορφής ιερογλυφικά αναμεμειγμένα με σπαστά Σουαχίλι’’ Η απουσία διατύπωσης από το οπλοστάσιο ενός μαθητή έχει ως αντίκτυπο να υπάρχει και τεράστια απουσία φαντασίας, κοινώς δράση-αντίδραση(που λένε και οι χημικοί)! Άρα μην ψάχνεται για παραγωγή πρωτότυπου κειμένου ιδεών μιας και εσείς ποτέ μα ποτέ δεν βοηθήσατε το μαθητή να αποκτήσει τα εχέγγυα που θα τον καταστήσουν έτοιμο να πράξει κάτι τέτοιο, μέσω του κατάλληλου κριτικού υπόβαθρου!